Η Γουρνοχαρά

Κάθε άνοιξη ,κάθε οικογένεια τότε κρατούσε απο ένα γουρουνάκι το οποίο προόριζε να σφάξει την επόμενη χρονιά.Τα γουρουνάκια είτε τα αγόραζαν απο μικρά η κρατούσαν απο αυτά που θα γεννούσε η χοιρομητέρα που είχαν ήδη στην κατοχή τους.Η τροφή που τάιζαν τα γουρουνάκια ήταν αλεσμένο καλαμπόκι ,πίτουρα ,διάφορα κηπευτικά που περίσευαν απο τον κήπο τους και τυρόγαλα που περίσευε απο την επεξεργασία του γάλακτος πρίν γίνει τυρί.Η κάθε οικογένεια προσπαθούσε να παχύει όσο περισσότερο μπορούσε το γουρούνι της , για να βάλει όσο πιο πολύ λίπος γινότανε.Αρχές Ιανουαρίου ξεκινούσε η ετοιμασία για το σφάξιμο του γουρουνιού.Οι άνδρες ετοίμαζαν τα μαχαίρια (τα ακόνιζαν )και οι γυναίκες τα ταψιά ,τα καζάνια και τα πράσσα που θα χρησιμοποιούσαν στην Αλευριά.Την αμέσως επόμενη μέρα ξεκινιούσε η Γουρνοχαρά.Στη γουρνοχαρά έπαιρναν μέρος όλοι οι συγγενοίς της οικογένειας αλλα πολλές φορές φίλοι αλλά και γείτονες.Πρίν ακόμα χαράξει οι άντρες μαζευότανε στο σπίτι και οι γυναίκες του σπιτιού τους ετοίμαζαν καφέ.Με το πρώτο φώς της ημέρας όλα ήταν έτοιμα και οι άνδρες ξεκινούσαν για το κουμάσι που είχαν κλεισμένο το γουρούνι.Αφού έδεναν το γουρούνι το τραβούσαν έξω απο το μέρος αυτό για να το σφάξουν.Το βάρος καθε τέτιου γουρουνιού έφτανε μέχρι και τις 200 οκάδες.Για να μπορέσουν να σφάξουν ένα τόσο μεγάλο ζώο συνήθως το πυροβολούσαν η το χτυπούσαν στο κεφάλι για να το ζαλίσουν και μετα το έσφαζαν.Οι γυναίκες όση ώρα οι άνδρες ασχολούνταν με το σφάξιμο ,οι γυναίκες ετοίμαζαν μεζέδες για τους άνδρες.Στη συνέχεια ξεκινούσε το γράρσιμο του ζώου , μια διαδικασία που απαιτούσε μεγάλη δεξιοτεχνία ,μιας και δεν έπρεπε να μείνει καθόλου λίπος στο τομάρι του ζώου.Οι γυναίκες αναλάμβαν να πάρουν τα πόδια και το κεφάλι ώστε να φτιάξουν τον περιβόητο πατσά.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική ή κατά παράφραση ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου του παρόντος διαδικτυακού τόπου με οποιονδήποτε τρόπο, ηλεκτρονικό, μηχανικό, φωτοτυπικό ή άλλο, χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια του Διαχειριστή. Νόμος 2121/1993 και Νόμος 3057/2002, ο οποίος ενσωμάτωσε την οδηγία 2001/29 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κανόνες Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα.