Γιατροσόφια της Θεσσαλίας

Από τήν άρχαιότητα άκόμη φημίζονταν οί Θεσσαλοί γιά τις ΐατροσοφικές του έπιδόσεις. Θεσσαλικές έξ άλλου ήσαν μερικές φυσιογνωμίες τής Ιατρικής μυθολογίας, όπως ’Ασκληπιός, Μαχάων, Χείρων Κένταυρος, Ποδαλείριος κλπ. Στό μεσαίωνα καί
στά χρόνια τής τουρκοκρατίας παράδοση τής λαϊκής ιατρικής
κρατήθηκε ζωντανή κι’ άδιατάρακτη. ’Αρκετό ένδιαφέρον, διαφωτιστικό γιά τήν λαϊκή ψυχολογία καί τήν πνευματική στάθμη τής έποχής τής δουλείας, παρουσιάζουν τά χειρόγραφα συνταγολόγια.

 

Καί πρώτα-πρώτα μερικές συνταγές, πού άφοροϋν τή μάννα:

»Περί τοϋ κλαίειν παιδί.
Κόψε άπό τάς τρίχας τής κεφαλής τοϋ παιδιού καί κάπνισέ το
καί πλέον δέν κλαίει.

»Είς παιδίν όταν δοντιάζη
Μυελόν άπό κεφαλής Λαγωοϋ τρίψον τούς όδόντας τοϋ παιδιού.
Δοκίμιον έτερον: Τό κοράλλι νά τό βαστά τό παιδί είς τό στόμα του,
φυτρώνουν εύκολα καί δέν έχουν πόνους.

»Είς βήχα παιδιού θηλάζοντος.
Βούτυρον καί σκόρδον τηγάνισον καί δς τρώγη μάννα τοΰ παιδιού

»ΕΙς παιδίον όπού κλαίει τήν νύκτα καί φοβάται.
Χελιδονιού φωλεάν έπαρε, πλύνον μέ νερόν, έπειτα κέμε την κάρβουνον, τρίψον καί πότισον τό παιδίον.

«Περί παιδίον μικρόν όπού δέν κοιμάται:
Έπαρε τό δέρμα τοϋ όφιδίου, κάψε το είς τά κάρβουνα, κάμε το
στάκτη καί μάλαξέ το μέ παλαιόν κρασίν καί χρίε τήν μύτην του κί
μετά ταΰτα τοΰ έρχεται ύπνος καί κοιμάται.

 

Νά καί λίγες πρακτικές γνώσεις, πού σχετίζονται μέ τό νοικοκυριό:

»Είς τζακισμένον άγγεΐον νά τό κολλήσης:
Λιβάνι, μαστίχη καί κηρί’ αύτά άνάλυσέ τα είς τήν φωτίαν καί
κόλλησε τό άγγεΐον καί θαυμάσης:

»Διά νά καθαρίσης κανδηλιέρια:
Σφούγγισέ τα καλά, έπειτα τρίψε τα μέ νεράντζι μέ ξύδι- έπειτα
νά τά σφουγγίσης μέ πανίν καλά- είτα νά τά βράσης μέ όλίγον άλας
καί πάλιν νά τά σφουγγίσης· έπειτα νά καύσης φτερά καί μαλλί
νά τά καπνίσης καί γίνονται ώς χρυσά.

»Διά νά έβγάλης μελάνην άπό τζόχα:
Ονρον άρσενικοϋ παιδιού ζεστό νά τό πλύνης καί ύστερον μέ νερόν.

»Διά νά βγάλης λάδι άπό χαρτί:
Ψιμμύθι καί ρινίσματα κοκκάλων ένωσον, τρίψε άνωθεν καί γίνεται ώς πρώτον.
Άκόμη μερικές ίατροσοφικές συνταγές, πού σίγουρα θά ένδιαφέρουν όλες τις γυναίκες, μιά καί σχετίζονται μέ τή σύμφυτη στή γυναικεία φύση φιλαρέσκεια:

»Όταν πέφτουν τά μαλλία τά φρύδια:
Πότισον στάκτην, περιστεράς κάπρον καί πλατάνου ρίζαν.

»Είς πιτυρίδαν:
Κρίνου φύλλα κοπάνισον καί μέ τόν ζωμόν αύτοΰ άλειφε τήν πιτυρίδαν καί ώφελεΐται.

»Περί καθαρισμού ρύπου δψεως( =προσώπου):
Πτελεάς τά δροσερά φύλλα βεβρασμένα καί νιπτόμενος τό πρόσωπον ώφελεΐται.

»Είς πανάδες:
Τής τουρνιάς τήν ρίζαν κοπάνισον καί ένωσον μετά μέλιτος καί
άλειφε τές πανάδες καί χάνουνται. Έτερον: Τό ρόβιν άλεσμένον
καί μετά μέλιτος έπιτιθέμενον ώφελεΐ.

»Περί λεύκωσιν δοντίων
Τοϋ έλάφου τό κέρατον καϋσον, ποίησον στάκτην καί τρίψον τούς
όδόντας καί λευκανθήσονται. Έτερον: Άλας καί μαστίχη τρίψον
καί κάμε τα ώς άλευρον καί τρίψον τούς όδόντας καί λευκανθήσονται.

»Χειλέων σκάσιμον.
Κοπάνισον μαστίχη καί κηκίδια καί ρετζίνιν καί τής κερασιάς
τό δάκρυον καί χήνας ξύγκι, κοπάνισέ τα όμάδι, άλειφε τά χείλη
καί έν ταύτώ ύγιαίνουν.

»Διά νά κάμης χείλη κόκκινα.
Τρίψον μέ φλοϋδαν καρυδέας καί γίνονται.
Τέλος, νά καί κάτι γιά τίς άτεκνες γυναίκες:

»Περι γυναικός όποϋ δέν κάμνει παιδία.
Είς 40 ήμέρας νά πίνη καθ’ ήμέραν θερμοζάχαριν καί κατόπιν
νά τρώγη ένα αύτό ψημένον ρουφηκτόν, καί άντίς άλας νά βάνη
τειάφι τριμμένον, νά τό άνακατώνη καί νά τό ρουφά μετά τήν θερμοζάχαριν.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.