Μωρούσα-Μώρα-Ίσκιωμα

Μωροϋσα: “Αμα μάς πλακών’ Μωροϋσα δέ μποροϋμι
νά κινηθούμε- μάς πατάει μπρουστά στού στήθους, εϊνι
βάρους πάνου μας κί κοντεύουμι νά σκάσουμι. Αύτός πού
τούν πατάει μουγκρίζ’- τούν κρέν’ άλλους, τούν ’νάει
άλλά αύτός δέ ξυπνάει οΰτι καταλαβαίν’. “Οντας τούν καταλάβ’ κανένας καί πή τού Πάτερ Ημών τούν περνάει.

Το ήσκιωμα παρουσιάζεται τό βράδι στούν ΰπνο ’
μέ πουλλές μουρφές, σά λαγός, σάν άθρωπος μαύρος,
άράπς’ πουλύ άσχημος, μέ μεγάλα νύχια στά δάχτ’λα καί
έρχ’τι κί σι πλακών’ στού στήθους, ’ πιό πουλλές φουρές, όταν κοιμάσι ’ άνάσκιλα. Αυτό τού ήσκιωμα πατάει τούν άθρωπο κι ’σ άλλα μέρ’ στά χέρια, στά πουδάρια, ’σ πλάτις κι στού στόμα, άλλά έπειδή η παλάμη
’τ είναι τρύπια, δεν μπορεί νά μάς κόψ’ τήν άνάσα καί νά
μάς κάν’ κακό, μάς άφήν’ όμως τά ’σμάδια ’ πού τά βλέπουμι μαύρα στά μέρ’ πού μάς πάτ’σι. Αύτό σί πατάει
τόσου πουλύ πού δέ μπουρεϊς νά κουνηθής, αφού μείν’
πολύ ώρα πάνου ’σ φεύγ’ μόνο μι προσευχές.