Νυφιάτικη καραγκούνικη φορεσιά

Μια νυφιάτικη καραγκούνικη φορεσιά αποτελείται από τα παρακάτω μέρη:

Φανελομάνικα: Είναι δύο μισά μανίκια χρωματιστά στην επίσημη ενδυμασία,
πιο απλά στην καθημερινή. Τα έβαζε η καραγκούνα στο κάτω μέρος των
χεριών της για να μην είναι γυμνό το χέρι της από τον αγκώνα και να μη
φαίνονται τα μανίκια της φανέλας. Τα φανελομάνικα τα έραβαν μόνες τους οι
γυναίκες.

Κάμσο (πουκάμισο): Είναι μακρύ ένδυμα, λευκό με μανίκια. Φτάνει μέχρι τα
κότσια των ποδιών. Είναι κεντημένο στον ποδόγυρο και στο κάτω μέρος των
μανικιών. Τα κεντίδια είναι συνήθως μαύρα. Στον ποδόγυρο και στο κάτω
μέρος των μανικιών έχει μακριά και πυκνά κρόσια. Το κάμσο το κεντούσαν
μόνες τους οι γυναίκες με μάλλινες κλωστές

Καβάδι:
Είναι κόκκινο ένδυμα, λίγο πιο κοντό από το κάμσο με μανίκια μέχρι τον
αγκώνα. Είναι χρυσοκεντημένο στον ποδόγυρο και την τραχηλιά. Φοριέται
πάνω από το κάμσο. Το καβάδι το κεντούσε ειδικός τεχνίτης. .

Καβάδι

Μανικούλια:
Συμπλήρωμα των μανικιών είναι τα χρυσοκεντημένα μανικούλια, που
φοριούνται από τον αγκώνα του χεριού και πάνω και συνδέονται από μέσα με
κόπιτσες. Τα μανικούλια τα κεντούσε ειδικός τεχνίτης.

Ζωνάρι:
Είναι χρωματιστό, κεντητό και πλάτους περίπου δέκα εκατοστών. Ζώνεται
στη μέση και συγκρατεί από το κάτω μέρος την τραχηλιά.

Τραχηλιά:
Είναι χρώματος συνήθως λευκού, ροζ, κόκκινου και έχει κεντημένη κάθετη
ή οριζόντια γιρλάντα. Την ετοίμαζαν μόνες τους οι γυναίκες συνήθως από
μεταξωτό ύφασμα. Δένεται από το λαιμό, φτάνει μέχρι τη μέση και
καλύπτει το μπροστινό άνοιγμα του καβαδιού.

Σαϊάς:
Είναι λίγο πιο κοντός από το καβάδι, κεντημένος με μαύρα στολίδια στον
ποδόγυρο και στην πλάτη. Είναι ανοικτός από το μπροστινό μέρος και χωρίς
μανίκια. Φοριέται πάνω από το καβάδι και στις δύο άκρες σχηματίζει μεγάλες
πιέτες (λαγκιόλια).Τον κεντούσαν οι γυναίκες μόνες τους με μαύρα στολίδια και
στο τέλος τον περνούσαν από τη γαλαζούρα και την κόλα και έπαιρνε ένα
θαλασσί χρώμα.

Νυφικός σαϊας

Πεστιμάλι (ποδιά) :
Είναι από μεταξωτό ή βελούδο ύφασμα, χρώματος λευκού, ροζ, κόκκινου,
με κεντημένη οριζόντια γιρλάντα στο κάτω μέρος. Δένεται από τη μέση της
γυναίκας, κρέμεται μπροστά και καλύπτει το άνοιγμα του σαϊά και έχει το
μήκος που έχει και το κάμσο. Οι γυναίκες αγόραζαν το πανί, το έκοβαν
στα μέτρα τους και το κεντούσαν μόνες τους.

Πεστιμάλι βελούδινο κεντημένο με χάντρες

Ποδιά:
Δένεται στη μέση και κρέμεται μπροστά πάνω από το πεστιμάλι. Είναι πιο
κοντή από το πεστιμάλι. Έχει ωραία κεντήματα. Την κεντούσε ειδικός
τεχνίτης.

Χρυσή ποδιά της εποχής 1900

Κεφαλομάντηλο:
Είναι μαύρο με ωραία χρωματιστά κεντίδια. Με το μαντήλι αυτό η
καραγκούνα έδενε στο κεφάλι την μπερέτα. Για να δεθεί η μπερέτα έπρεπε
η καραγκούνα να έχει μεγάλα μαλλιά για να κάνει«κουσιάνα» (πλεξούδα).
Για να γίνει μεγάλη η κουσιάνα έπλεκε στα μαλλιά της και ξένα μαλλιά που
τα έλεγαν πλεξίδια. Την κουσιάνα τη στερέωνε με σκοινί σταυρωτά στο
κεφάλι της. Την μπερέτα τη στερέωνε καλά στο κεφάλι της με τσιμπιδάκια
και καρφίτσες, με τέχνη και υπομονή. Μέχρι το 1925 αντί για την μπερέτα
η καραγκούνα έδινε την σκούφια με τους πλούσιους τσαρμάδες,
οικογενειακό κειμήλιο που προέρχεται από τη Μακεδονική περικεφαλαία.

Κεφαλομάντηλο διπλωμένο

Τσερέπια ( κάλτσες ):
Τα τσερέπια είναι μάλλινα άσπρα, ψηλά μέχρι το γόνατο και με σχέδιο στη
φτέρνα και τη μύτη. Δένονται λίγο κάτω από τα γόνατα με σχοινιά, τα
λεγόμενα « τσιρπνόσκνα ».