Ο Γκιώνης και ο μύθος του

Οι Θεσσαλοί υποστηρίζουν πως η τραγική ιστορία των δύο αδελφών έγινε επάνω στο γραφικό βουνό της Γκιώνας και πως αυτής το όνομα έφερε ο χαμένος αδελφός. Ό,τι και να συμβαίνει, η αλλόκοτη ιστορία των δύο αδελφών παρίσταται ως εξής :

«Ήταν δυο αδέλφια τσοπανόπουλα, ξακουστά για την ομορφιά τους, την τιμιότητά τους και την αγάπη που το ένα έτρεφε στο άλλο. Αμέτρητο ήταν το κοπάδι τους και τα άλογά τους δέκα τρία. Ο ένας αδελφός μυστικό δεν κρατούσε από τον άλλο. Μα συνεμπήκε κάποτε ο δαίμονας του έρωτα. Μια τσοπάνισσα, χήρα όμορφη και αμαρτωλή, αγάπησε ο μεγαλύτερος. Την έκαμε δική του. Η χήρα όμως ορέχθηκε και τον μικρό αδελφό, τον ομορφότερο, τον Γκιώνη. Μα εκείνος που ήξερε πόση ο μεγάλος του αδελφός έτρεφε λαχτάρα για την ομορφιά της, απέκρουσε τις χάρες του κορμιού της. Τι δεν έκαμε η χήρα για να τον ξετρελάνει. Πόσες φορές δεν έπεσε τάχα από λάθος, από σκόνταμα στην αγκαλιά του. Πόσες φορές δεν γυμνώθηκε μπροστά του στο ποτάμι όταν πότιζε τα πρόβατά του ο Γκιώνης, κάνοντας τάχα ότι δεν τον είχε δει. Στο τέλος, η κακή γυναίκα βάλθηκε να ρίξει σε διχόνοια τα δυο αγαπημένα αδέλφια.

 

 

Μ’αυτήν την κακία ένα δείλι έφθασε στη στρούγκα τους. Πήρε δίχως να την ιδούν ένα από τα δεκατρία άλογα, πήγε και το έκρυψε σε μια βαθιά ρεματιά και ξαναγύρισε κατά το βράδυ στη στρούγκα. Βρήκε εκεί τον ερωτευμένο μαζί της αδελφό και του σφύριξε στ’ αυτί τη συκοφαντία.

– Σε κλέβει ο αδερφός σου. Σου πούλησε ένα άλογο. Μέτρησέ τα.

Την πίστεψε μέσα στο μεθύσι της αγάπης του. Βγήκε και μέτρησε τα άλογα. Ήταν δώδεκα και ασυλλόγιστα εκάλεσε τον καημένο τον Γκιώνη και τον σκυλόβρισε :

– Τ’ άλογο Γκιώνη, τ’ άλογο! Τα σκυλιά δεν γαύγιζαν, κλέφτης δεν ήρθε. Εσύ θα ξέρεις τι έγινε το τσίλικο το άλογο!

Πειράχτηκε ο φιλότιμος ο Γκιώνης. Πρώτη φορά άκουσε τέτοια προσβλητικά λόγια από τον αδελφό του. Του έλεγε πως ήταν κλέφτης.

– Θα το βρω, του φώναξε, αλλά το κρίμα να ‘ναι στον λαιμό σου ό,τι και να μου συμβεί.

Καβαλίκεψε ένα από τα καλύτερά του και ρίχτηκε στα ρουμάνια και στα φαράγγια για να βρει το χαμένο άλογο. Βαθιά ήταν τα σκοτάδια της νύχτας κατά τα μέρη που περνούσε και όταν πια ξημέρωσε, αντί να γυρίσει ο Γκιώνης γύρισε μόνο το άλογο του, χτυπημένο, καταματωμένο. Σ’ έναν κρημνό είχε πέσει από τα σκοτάδια της νύχτας και είχε σκοτωθεί ο Γκιώνης. Κομμάτια τον έφεραν στη στρούγκα κάποιοι στρατοκόποι και ένας χωρικός έφερε και το χαμένο άλογο.

Είπε ακόμα στον αδελφό του Γκιώνη τι είχε δει. Τη χήρα δηλαδή, το περασμένο σούρουπο, να κρύβει εκεί στη ρεματιά το χαμένο άλογο. Αλλοφρόνησε τότε ο αδελφός του σκοτωμένου Γκιώνη, για το κακό που είχε κάμει στον αγαπημένο του αδελφό εξ αιτίας της αμαρτωλής. Κατάλαβε πως τον είχε προσβάλλει, πως προκάλεσε τον θάνατό του. Βαρύ ένιωθε το κρίμα και πήρε τα όρη σκούζοντας:

– Γκιώνη! Γκιώνη!

Και ο δίκαιος Θεός, για να μην έχει ποτέ ανάπαυση, τον μεταμόρφωσε σ ’ένα παράδοξο πουλί, που κάθε νύχτα φωνάζει τον αδικοσκοτωμένο και συκοφαντημένο αδελφό του:

– Γκιώνη! Γκιών!

 

Ένας άλλος μύθος αναφέρει πως φωνάζει τον αδελφό του “Γκιών! Γκιών!” ως που να στάξει η μύτη του αίμα. Αυτό είναι σημάδι πως ο Αντώνης παίρνει το αίμα του πίσω. Έτσι ησυχάζει ο Γκιώνης…»

 

https://tetradiosyntagon.blogspot.com/2012/10/blog-post_6.html

http://fthiotikos-tymfristos.blogspot.com/2016/02/blog-post_8.htmlhttps://hellas-now.com

http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=590

https://petbirds.gr/articles/%CE%93%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82-otus-scops.333/

Ζωή Θ. Σπυροπούλου, Μύθοι περί πτηνών, Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 1998

Lars Svensson, Τα πουλιά της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης, Εκδ. Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, 2015

Νικόλαος Πολίτης, Μελέται περί του βίου και της γλώσσης του ελληνικού λαού: Παραδόσεις – Μέρος Α΄ και Β΄

Βασίλης Αναγνωστόπουλος, Λαϊκοί θρύλοι παραδόσεις για παιδιά, Εκδ.Καστανιώτη, 2009

Τσορώνη-Γεωργιάδη Γιολάντα, Μύθοι, ιστορίες, παραμύθια, παροιμίες με φίλους φτερωτούς, Εκδ. Σαββάλας, 2010

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.