Τα πιστρόφια

Δευτέρα: πρώτη ημέρα μετά τα στέφανα

Ξημερώματα Δευτέρας, κρεμούσαν στον πεθερό και στην πεθερά
μια αρμαθιά σκόρδα, μια σκούπα και μια κουτάλα. Το πρωί της Δευτέρας
έπρεπε να πάνε τη νύφη στο ποτάμι ή στο πηγάδι και αργότερα στη βρύση για
να πάρει νερό. Έδιναν στη νύφη μια καινούρια στάμνα και ένα καινούριο
κεντητό «νομάρι» (ύφασμα για τον ώμο) και όλοι μαζί ξεκινούσαν. Μπροστά
πήγαιναν τα όργανα, πίσω οι νέοι, παραπίσω ο γαμπρός με τη νύφη και όσοι
καλεσμένοι απέμειναν. Φτάνοντας στη βρύση η νύφη προσκυνούσε τρεις
φορές και έριχνε προς τα πίσω νομίσματα. Το προσκύνημα ήταν συμβολικό.
Όπως έτρεχε το νερό, έτσι έπρεπε να τρέχουν και τα πλούτη στο νέο σπιτικό.
Η νύφη έσκυβε, γέμιζε τη στάμνα με νερό, τοποθετούσε το νομάρι στον ώμο,
έβαζε τη στάμνα στον ώμο και γύριζαν στο σπίτι. Η επιστροφή γινόταν από
άλλο δρόμο για να μην πιάνουν τα μάγια. Αφού γύριζαν στο σπίτι, η πεθερά
έστρωνε τραπέζι για να φάει η οικογένεια.
Πριν καθίσουν να φάνε, η νύφη έπρεπε να προσκυνήσει τρεις
φορές το τραπέζι. Από εδώ και πέρα θεωρούνταν μέλος της οικογένειας. Το
βράδυ τα νιόπαντρα πήγαιναν για ύπνο. Το πρωί η πεθερά έπαιρνε το
«κάμσο» της νύφης για να δει αν είχε αίματα, δηλαδή αν ήταν παρθένα.
Μάλιστα το κρεμούσε στο «χάλπο» (ξύλινο κοντάρι) από το κάρο για να το
δούνε οι χωριανοί.
Όλη την εβδομάδα που ακολουθούσε η νύφη φιλούσε τα χέρια των πεθερικών
της πριν πάει για ύπνο και έπαιρνε την ευχή τους.

Τρίτη: δεύτερη ημέρα μετά τα στέφανα

Το απόγευμα της Τρίτης μερικές γυναίκες από το στενό συγγενικό
περιβάλλον πήγαιναν στο σπίτι για να τακτοποιήσουν τα προικιά.

Κυριακή: Τα πιστρόφια
Την πρώτη Κυριακή μετά το γάμο η πεθερά έπαιρνε τη νύφη και το
γαμπρό και πήγαινε στην εκκλησία. Μετά τη λειτουργία το νέο αντρόγυνο
έπαιρνε την ευχή από τον ιερέα. Την ίδια μέρα είχαμε και τα «πιστρόφια» (η
πρώτη επιστροφή της νύφης στο πατρικό της σπίτι). Η νύφη με τον άντρα της
και τα πεθερικά της γύριζε στο σπίτι της μάνας της. Η μάνα τους έκανε
τραπέζι με ό,τι καλύτερο είχε την εποχή εκείνη. Στο τέλος της έδινε μια άσπρη
κότα και ένα άσπρο πιάτο για το νέο σπιτικό της. Από τότε η νύφη μπορούσε
να πάει μόνη της στη μάνα της όταν ήθελε.
Πρέπει να τονίσουμε ότι η νύφη αποκαλούσε τον πεθερό πατέρα, την
πεθερά μάνα, την κουνιάδα κυρά και τον κουνιάδο αφέντη. Τον πατέρα του
πεθερού τον αποκαλούσε παππού και τη μάνα του πεθερού μανιά. Επίσης, οι
νιόπαντροι δεν έπρεπε για ένα χρόνο να πάνε σε κηδεία, ακόμη και πολύπολύ στενού συγγενή και δεν έπρεπε να σταυρωθούν τα συμπεθεριά. Δηλαδή εάν ένα σόι έπαιρνε από το άλλο νύφη, έπρεπε να παίρνει συνεχώς νύφες. Αν
έπαιρνε γαμπρό τα συμπεθεριά σταυρώνονταν. Αυτό το θεωρούσαν κακό
σημάδι.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.