Ο μύθος της σαλαμπριάς
Στα παλιά χρόνια, είταν τρία αδέρφια αγαπημένα. Τώνα το λέγαν Άσπρο, τ’ άλλο Άραχθο και το τρίτο κορίτσι αυτό το λέγανε Σαλαμπριά. Μια μέρα τα τρία αδέρφια ανεβήκανε στην κορφή του Περιστεριού για ν’ αγναντέψουν. Για μια στιγμή η Σαλαμπριά χάθηκε. Τα παιδιά ανήσυχα σπεύσανε να την βρούνε, τρέχοντας το ένα αντίθετα του άλλου και κλαίγανε πολύ τ’ αδέρφια για το χαμό της αδερφής. Κι’ όσο κατηφορίζανε πιο πολύ δυνάμωνε το κλάμμα τους. Η Σαλαμπριά η αδερφή τους, είχε πάρει το δρόμο, που οδηγούσε στο Θεσσαλικό κάμπο. Έτρεχε ήρεμα, εντελώς αθόρυβα.Οι άλλοι καταλυπημένοι πήρανε δυο κατευθύνσεις φωνάζοντας γοερά και καλώντας τον χαμένο αδερφό.«Ο Άσπρος ή Ασπροπόταμος, καθώς ονομάζει τον Αχελώον ο λαός είναι αδερφός της Σαλαμπριάς και του ποταμιού της Άρτας..Ο Άσπρος λοιπόν έμεινε μόνος του και γι’ αυτό σκούζει για τ’ αδέρφια του. Κάνει γα γαααα γάου.Ο θρύλος στηρίζεται σε μια γραφική μορφή. Αυτός μας λέει ότι τα πνεύματα των τριών ποταμιών κοιμώντανε μαζί σε τούτες τις κορφές.Η παράδοση βρίσκεται διάχυτη και παραλλαγμένη στ’ Ασπροπόταμο. Είναι δε προϊόν του συναισθήματος της φύσης που κατέχει το είναι του κάθε βουνίσιου μας. Η φαντασμαγορική θέα π’ ανοίγεται απ’ το Περιστέρι σπρώχνει τον άνθρωπο ν’ ανέβει στις κορφές των βουνών για ν’ αντικρύσει ό,τι ωραίο υπάρχει γύρω του. Σημ 2. Βλέπε περιοδικόν Μετέωρα Τεύχος Α του 1947, σελ. 23, γάου= Δημ Λουκόπουλος Μεγάλη Έλλην. Εγκυκλ. Σελ. 384 Σημ. 4. = Leon Hevjey Excursion dans la Thessalie Turque 1858.
Συγγραφέας : (1948)
